Roger Dudant

“Net zomin als bij Vieira da Silva, zijn zus in de plastische poëzie, en ook niet bij Hans Hartung, zijn broer in de meditatieve grafiek, zoeken we tevergeefs naar sporen van beeltenis, van menselijke silhouetten, in het werk van Roger Dudant. Een paradox is echter dat zijn schilderijen de man niet doorstrepen: hij openbaart zich in een openbaring.”

_{Jean Pigeon, 1974, p16. Catalogus gerealiseerd naar aanleiding van de tentoonstelling in de Ateliers van Grand-Hornu van 15 mei tot 27 juni 1976}

Na een aanvankelijke figuratieve periode zal de kunstenaar een zeer originele en eigen stijl vinden. We zien in zijn werken een mens die vol bewondering en aandacht naar zijn omgeving kijkt en hier ook diepgaand vorm aan geeft zowel op doeken als op papier en nu en dan ook met andere technieken zoals mozaïek.

Roger Dudant (1929-2008) werd geboren in Laplaigne, volgde les in de Kunstacademie van Doornik en nadien aan de Academie van Ter Kameren in het atelier van Paul Delvaux. In 1953 ontvangt hij de prijs ‘Jeune Peinture Belge’. Later zullen nog verschillende prijzen en erkenningen volgen. In 1959 is er werk van hem te bewonderen op de 5de biënnale van Sao Paulo. Roger Dudant is opgenomen in de Belgische selectie samen met Jules Lismonde, Pierre Alechinsky, Jan Cobbaert, Louis Van Lint, Engelbert Van Anderlecht, Serge Vandercam en Gaston Bertrand. In 1964 richt hij mede met enkele andere kunstenaars de groep ‘Hainaut 5’ op. In 1976 wordt hij als lesgever aangesteld in de Academie van Ter Kameren.

Zijn unieke stijl is abstract maar toch blijft er een figuratief element aanwezig, een element dat pas op het einde van zijn oeuvre zal verdwijnen. De toeschouwer ziet landschappen en kan ook wel modernistische constructies ontwaren. Vage contouren van industriële gebouwen gaan over in een subtiel spel van kleuren en licht en geven een ruimtelijke suggestie. Roger Dudant slaagt er in om de kijker een impressie te geven van een poëtisch diepgaand landschap. De kunstenaar heeft duidelijk zijn omgeving heel grondig beschouwd en doorleefd. Pas naar het einde van de jaren negentig, begin tweeduizend merken we dat de constructies stilaan minder prominent worden, zijn werk wordt nog lyrischer en refereert nu steeds meer aan wolkachtige formaties. Het is alsof de schilder zijn blik vanop het landschap langzaam naar de hemel richt.

Werk van Roger Dudant is aanwezig in tal van belangrijke Belgische musea, privé-collecties en de openbare ruimte.